فرزاد سیاهپوش شاعر سلسله‌ای

استاد "فرزاد سیاهپوش" متخلص به "فردا" شاعر لرستانی، زاده‌ی سال ۱۳۵۰ خورشیدی، در روستای سیاهپوش از توابع شهرستان سلسله است.

ایشان فارغ‌التحصیل کارشناسی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه ملی قم است و اکنون به عنوان دبیر در آموزش و پرورش مشغول به کار می‌باشد.

وی به زبان‌های لکی، لری و فارسی شعر می‌سراید و کتابی به نام "ویرمان" به چاپ رسانده و دو مجموعه شعر به نام‌های "آوای بی‌آهنگ" و "زز" آماده‌ی چاپ دارند.

ایشان علاوه بر شعر در مقوله‌ی فرهنگ و ادب بومی نیز فعالیت دارد.

▪نمونه‌ی شعر لکی:

(۱)

دِلم گیری اَرا فرهادَ میتِئ 

دَنِه شیون وَ گَرد فریادَ میتِئ 

دلم شیون دلم گیری ئُو رارا

اَرا رنجَل تَمُوم بر بادَ مِیتِئ.

(۲)

وَ نُوم طالم به جز سختی نِمُوینِم 

دُما دوسِم مِه خوش بختی نِمُوینِم 

وِرِه هر لا مَچِم ویر اَر مَخارم

بِناری هَس ولی تختی نموینم.

(۳)

اگر چی جورِِ منصورِم وَ دار کَن 

اگر حورَل بِهشتی کُل قطار کَن 

نه دَس هِئز دَم نه اُر گیردِه سِتارِم 

مِه مجنونم مگر لیلِم وَ یار کَن.

 (۴)

مَتَل عِشقِم اگر روژِئ کِتاو کَم 

وفاداری وِژِم اَر بِئم حِساو کَم 

اگر دردَل فراقِم کُل بِنویسِم 

گَپَل فرهادُ مجنون کُل خِراو کَم.

 (۵)

دلم گیری اَرا فرهادَ مِتیِئ 

دَنِه شیوَن وَ گرد فریادَ مِتیِئ 

دلم شیون دلم گیری ئُو رارا 

اَرا رَنجَل تَمُوم بربادَ مِتیِئ.

▪نمونه‌ی شعر فارسی:

(۱)

[مولود کعبه] 

زودتر ز ما رسانید پیغام به عبدالدارات         

باب است به حمل حامل حاجب چه باد به حاجات 

آرام یتیم بخوابد شامش بود مهیا             

بیدار کمیل بماند چاه نوش کند مناجات 

در می‌دهند به سائل غرق در صلات زکات را          

کاتب که دیده باشد یادش نصوص به آیات 

مرحب به مرحبا باد بر زوز ذوالفقارش                 

بالغ شود بلاغت بر نهج آن عبارات 

عبدود تو را مبارک فخرت ز قتل به قابل             

غافل چرا سقیفه‌ست بر وهن این ادلات 

سدره به هفت بماندست جبریل مجال نه بودست         

چون با نبی به اسرا طی کرد علی سماوات

در کعبه گشته مولود فرزند کند پدیدار           

چون می‌کشند خداوند بر خون اوست لثارات 

جز او کسی سزاوار یا رب بود خلافت            

یا جز علی به مجموع دارد کسی کمالات 

غدر در غدیر نمودتد خم را به چاه گمودن      

ابرو به خم نداری وای بر چنین کبارات 

کج بر جمل مشینید زانو به گل بمانید         

پیرهن ز خون نشستید خون‌هاست به دین شامات 

قاتل بهانه ساختید باکر روانه داشتید            

مالک چنان ابابیل باراند به فرق حجارات.

(۲)

برف...

آوار نیست که آن را رُفت

سفیر است که سخن از اوج خواهد گفت 

و خویش را

برای مبادا در اعماق خواهد نهفت.

گردآوری و نگارش:

#زانا_کوردستانی

farzad.siahpoush50@