نقد شعر

▪نقدی بر شعر نهال:

و تو بودی که

نهال فهمیدن را در دلم غرس کردی؛

آن زمان که نفهم‌ها

در جهان تنومند شده بودند!

#زانا_کوردستانی

■●■

این شعر را دوست دارم!

چرا که قرینه‌سازی نهال دانش با جهل تنومند از هر جهت کنایه‌آمیز بود. 

در این حال آوردن واژه‌ی غرس که همزمان با نهال و تنومند در یک دایره‌ی معنایی قرار می‌گیرند، باعث شده که تصاویر در هر دو سوی شعر ایجاد مقارنه کنند و این تقارن همزمان که در شعر اتفاق می‌افتد، مانند امواج برخورد سنگ و آب، در ذهن مخاطب تکثیر یافته و سبب‌ساز مقارنه‌های ذهنی بیشتری گردد. 

مهرداد مانا 

۲ بهمن ۱۴۰۱