چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

▪چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی 

(۱)

[دیکلوفناک]،،،

نام دیگرِ پدرم بود.

که سال‌ها با دردِ پاهایش؛

         --دنبال ما می‌دوید!

 

(۲)

دست از دنیا کشید امّا؛

از ما نه!

پدری که،

دست‌هایش،

     قوت قلبمان بود!

 

(۳)

من بلوطم،

با هیچ باد و بارانی

  ریشه‌های ستُرگم؛

    --کنده نمی‌شود!

(۴)

جهان 

با سوزنی در دست؛

می‌دوزد و می‌دوزد و می‌دوزد

                          --دهانم را...

 

(۵)

همیشه خسته بود؛

با مشکلاتِ بیشمار،

اما،،،

   متبسم!

 

(۶)

آرام وُ،

ایستاده، مُرده‌ام...

                        ***

رسم سروها

     اینگونه‌ست!.

(۷)

شیرِ درونم،

   به نعره است...

                         ***

تنهائی‌ام،،،

شبیه آهوئی رمیده‌!.

 

(۸)

دمکراسی‌ی کاذب

دارد با بوق وقاحتش

غوغا می‌کند!

...

ما؛

در گوش‌هامان پنبه چپانده‌ایم!

 

(۹)

عقربه‌های ساعتم

زیر خروارها جرم و زنگ،

خواب رفته‌اند.

در خانه‌ای که چشم‌های تو طلوع نمی‌کند!.

#زانا_کوردستانی