صمد شعبانی شاعر تهرانی

زنده‌یاد "صمد شعبانی" شاعر، نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس ایرانی در سال ۱۳۳۶ خورشیدی دیده به جهان گشود. 

وی بزرگ شده تهران و خودآموخته هنر و ادبیات، در سال‌های پیش از انقلاب بود.وی یکی از شاگردان و نزدیکان احمد شاملو نیز بود.

وی سه‌شنبه دهم اسفند ۱۴۰۰، هنگام انتقال به بیمارستان جهت دیالیز دوره‌ای، بعد از مدت‌ها رنج از بیماری کلیه در کرج درگذشت.

▪کتاب‌شناسی:

- عصیان بزرگ خلقت 

- بامداد از دریچۀ تاریک 

- آواز بچه‌های تهران

- آواز در بن‌بست 

- آفتاب و فولاد کودکِ مهتاب

▪نمونه‌ی شعر:

(۱)

[نامه‌ی سرباز - تقدیم به غلامحسین ساعدی]     

همه‌ی بیقراری‌هایم را

در عکسی تمام قد 

اگر بر نگشتم 

     تا بهاری که می‌آید 

تو آن‌را قاب کن 

                          بیاویز بر دیوار

از آخرین دیدارمان

                           انگار سال‌ها می‌گذرد

باران بارها 

       رد پاها 

                         و صداهایی را که می‌ریخت بر زمین 

                          برده است 

آنجا مرگ

                         ارزان است 

و پهنه خاک

                  مزاری است که از دهان علف 

    ضیافتی رنگین را

                              در بهار وعده می‌دهد 

این جا 

     نان و گل سرخ را

                           قسمت می‌کنند 

شب را و روز را               قسمت می‌کنند 

آدم‌ها را با شماره‌ای                  قسمت می‌کنند

و تمام چیزهای دیگر را

                           که می‌دانی‌ 

دیشب تمام خرابه‌های گذشته را

                                         سینه‌خیز آمدم

تا خاطره‌های امروز

جائی برای گفتن حرف‌های شبانه نبود

ما خاک را

                  به وسعت عشق می‌خواستیم 

آنان اندازه جنون خود می‌خواستند 

امشب از بریده بریده

                       خواب راهه‌های باریک 

                            به دیدن تو می‌آیم 

در رویاها را

              باز بگذار

شمع‌های‌ خاطره را

                بیافروز

            کنار قاب کهنه دیروز.

گردآوری و نگارش:

#زانا_کوردستانی

منابع 

www.jahanenovin.blogspot.com

www.bashgaheadabiyat.com

www.etehad-e.com