چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

▪چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی 

(۱)

با تلفن همراهش درگیرست... 

                             ***

روزهای بیشماری‌ست،

کسی سراغش را 

            نگرفته است!

(۲)

امروزه روز

به قلم پناه آورده‌ام

چرا که سرزمینم

خسته از «خون و جسد»

به تفکری نوین نیازمندست!

 (۳)

کلاغ پیروُ،

شانه‌ی مترسک...

                          ***

هم صحبت‌های؛

-روزگارانِ خشکسالی!

(۴)

چند گِرَم حنای ناچیز،،،

سالخوردگی‌اش را پنهان می‌کرد...

اما،،،

چروک‌های چهره 

        لو می‌دادندش!

(۵)

باران؛

  -- ببار

         -- بباروُ،

تفنگ را خاموش کن!

                        ***

خوزستانِ تشنه‌،

خون نمی‌خواهد!

  (۶)

دلتنگ صدایت هستم...

آه پدر؛

  خوابم را بیفروز!

(۷)

پروانه‌ی دلباخته؛ 

با جنونی عاشقانه،

   خودش را به آتش شمع زد...

                              ***

چه انتحار شجاعانه‌ای!

 (۸)

من به تو نیاز دارم!

مثل:

 [خوزستان]،

                --به آب!

  (۹)

کابوسِ خشکسالی،

گلوی "کارون" را می‌فِشُرَد..

                        ***

آه خوزستان!

#زانا_کوردستانی